Ik ben

Als iemand mij bij een feestje of netwerkborrel vraagt: “En … wie ben jij?” schrik ik nog steeds. Meestal wordt er een pitch verwacht, die ik niet heb. Soms wil die persoon echt iets weten van mijn achtergrond en dan vertel ik zo ongeveer het volgende verhaal.

In het begin

In het begin werkte ik
– als leidinggevende bij een UWV in Amsterdam waar ik met collega’s een mobiliteitscentrum runde,
– als allround HR adviseur bij een geweldig leuke bank in Utrecht waar ik overal bij betrokken werd en
– als lid van het Management Team van een Sociale Werkvoorziening in Zeist waar ik omdenken heb geleerd.
Leerzame en boeiende ervaringen.
Ik was actief in allerlei commissies en besturen, dat ik toen nog vrijwilligerswerk noemde. Ik was betrokken bij het samengaan van kerkbesturen in de stad, verzorger van ouderen tijdens hun vakantie, kok bij ’t Smulhuis, een restaurant voor daklozen en zo nog wat van die dingen.
Ik merkte dat er bij mij twee lijntjes naast elkaar bestonden die ik bij elkaar probeerde te brengen: een zakelijke resultaatgerichte insteek en een ethische, misschien zelfs spirituele invalshoek. Soms lukte dat, soms ook leken het verschillende werelden. De door-de-week-wereld van de bank en de zondagmiddag in de daklozenopvang bijvoorbeeld.

Gestopt en opnieuw begonnen

In 1999 ben ik met alles gestopt en dat moment beschouw ik als het begin van een tweede periode. Ik zegde mijn baan op, stopte met al het vrijwilligerswerk en ging verhuizen naar een andere regio. Wie bleef was mijn man met wie ik al vanaf mijn 16e samen ben.
Ik begon weer opnieuw. Niet meer in loondienst, maar nu zelfstandig gevestigd. Ik deed allerlei projecten op allerlei plekken gericht op ontwikkeling van mensen en van organisaties. In de rol van interimmanager, projectleider, procesbegeleider en coach. Ik werkte hard, had het naar mijn zin en leerde veel. Ik had veel meer vrijheid om de zaken in te brengen die ik van belang vond. Ook om nee te zeggen tegen opdrachten die in mijn ogen niet zinvol waren of waar ik eigenlijk niet geschikt voor was. Spannend natuurlijk, want je moet ook eten, maar ook heerlijk als je merkt dat dat kan.
Ik ben altijd blijven leren, vooral door het leven zelf, maar ook door opleidingen. In eerste instantie waren die vooral gericht op het vak (bedrijfskunde en HR-gerelateerde opleidingen), later verbreedde zich dat naar loopbaanontwikkeling (Hoogendijk), religiewetenschappen (UvT), duurzame ontwikkeling (RU) en persoonlijk meesterschap (Bewust Bedrijven).

Een andere manier van werken

De afgelopen jaren heeft de manier waarop ik werk een nieuwe vorm gekregen. Er is niet veel onderscheid meer tussen betaald en onbetaald werk. Ik kies voor de dingen die voor mij energiegevend en zinvol zijn en voor plekken waar ik denk iets te kunnen bijdragen. Een tijdje klankbord zijn voor iemand, samen met mensen ontdekken wat hen beweegt en wat zij bijdragen aan hun organisatie en aan anderen. Met mijn vader werken in de moestuin, mensen meenemen naar stille plekken, momenten van bezinning organiseren en schrijven. De rode draad in deze activiteiten is zingeving. Op deze site lees je hoe dat op dit moment concreet vorm krijgt.

De binnenkant

Dit buitenkantverhaal ontwikkelde zich gaandeweg en verandert voortdurend. En hoewel voor mij waar en voor de ander over het algemeen bevredigend, is het natuurlijk geen antwoord op de vraag wie ik ben.
Beter zou ik een binnenkantverhaal vertellen. Zoals bijvoorbeeld de Maya’s deden bij hun begroeting Ik ben een andere Jij. Of zoals in het Afrikaanse Ubuntu Ik ben omdat Wij zijn. Of nog eenvoudiger zoals Jezus het verwoordde Ik Ben.
Misschien dat ik het bij een volgend feestje probeer. Wie ik ben? Ik ben, zoals Jij bent.
Heb ik toch een pitch.